ไม่มีอะไรยึดมั่นถือมั่นได้ในขันธ์

...ตัวรู้(วิญญาณ/อันเกิดจาก ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ)ซักวันก็ต้องตาย ตัวคิด(สังขาร)ซักวันก็ต้องตาย แล้วเราจะไปเชื่อของที่มันต้องตายทำไม ?...อุปาทานต่างๆ เกิดขึ้นที่ขันธ์ ไม่ได้เกิดขึ้นที่จิต จิตมันไม่มีอะไร แต่ขันธ์นั่นปรุงแต่งอาการไปสู่จิตเท่านั้น ...อย่าไปแบกขันธ์ ตัวอยากปล่อยก็ขันธ์ ตัวอยากยึดก็ขันธ์ เชื่ออะไรมันไม่ได้ เชื่ออะไรไม่ได้ซักอย่างนึง แม้แต่ตัวที่บอกว่าเชื่อไม่ได้นั่นก็ยังเป็นขันธ์ จะเอามันก็ไม่ได้...มันซ้อนๆ กันอยู่ เพราะเราไม่ทันตัวที่มันจะปรุงออกมา ที่ไม่ทันก็ไม่ใช่เรา มีสติก็เป็นของขันธ์ ไม่ใช่เรา ขาดสติก็เป็นของขันธ์ก็ไม่ใช่เรา ไม่มีเราอยู่ในขันธ์อันเป็นของไม่เที่ยงทั้งสิ้น ก็ในเมื่อมันไม่มีอะไร แล้วเราไปแบกอะไรไว้ให้จิต ทุกวันนี้มันก็หนัก หนักเพราะแบกสิ่งที่มันไม่มีอยู่จริง....
(หลวงพ่อชานนท์ วัดป่าเจริญธรรม จ.ชลบุรี)

ตายให้ได้ก่อนตาย

"เมื่ออยู่ท่ามกลางความตายความตายคล้ายหนามยอก ก็เอาความตายนั่นแหละ เป็นหนามบ่งความตายของกายในโลงจะมีความหมายอะไร ถ้าเราเข้าใจตายเสียก่อนตาย ร่างกายเป็นแต่เปลือกๆ ไม่มีความหมาย เราไม่ปรุงแต่ง เรารู้ว่าเป็นแค่การเปลี่ยนแปลงของเหตุปัจจัยความตาย คือ ความโง่หลงในอวิชชาว่า
" ตัวกู ของกู " "ถ้าไม่ทำตามคำสอน อย่ามาอ้อนเรียกว่า อาจารย์"" คนรู้ธรรมะ มักเอาชนะผู้อื่น คนปฏิบัติธรรมะ มักเอาชนะตนเอง "
วิวาทกรรม ของ ท่านพุทธทาสภิกขุ